همشهری آنلاین_مریم قاسمی: پس از این دوران افرادی انگشت‌شمار، زمین‌های این محدوده را که خاکی مرغوب و حاصلخیز داشت به مزارع کشاورزی و باغ تبدیل کردند و کشاورزی وسیله امرار معاش ساکنان شد. در سال ۱۳۳۳ هجری شمسی شخصی به نام «نوایی»، از بستگان شاه، با زور و تهدید، ۴۰ هکتار از زمین‌های اسماعیل‌آباد را تصرف کرده و قسمتی از این زمین‌ها نیز توسط شخصی به نام «جراح تهرانی» به قیمتی بسیار ناچیز از کشاورزان خریداری شد.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا ببینید
اکنون، سال‌ها از این حوادث گذشته و قلعه اسماعیل‌آباد به محله «اسماعیل‌آباد» تبدیل شده است. این محله قدیمی با خیابان شهید منصور عمرانی مرز مشترک دارد و ساکنانش پس از دوران انقلاب در اینجا سکونت پیدا کردند. به عبارت دیگر، پس از انقلاب اسلامی و با اجرای قانون تقسیمات ارضی کشور، زمین‌های تصرف‌شده توسط «نوایی» در قطعه‌های ۱۰۰ تا ۱۸۰ متری از قرار متری ۴ تا ۸ هزار تومان به مردم واگذار شد تا اهالی سرپناهی برای خود بسازند.
تنها حمام خزینه‌دار اسماعیل‌آباد نیز در این سال‌ها توسط حاج «جمشید پوربخت» به اهالی خدمات می‌دهد. تا همین چند سال قبل کهنسال‌ترین ساکن محله بانویی به نام «نرگس پوربخت» بود و حالا زمین‌های بایر کشاورزی، خانه‌های فرسوده تک‌طبقه و کوچه‌های پیچ در پیچ و کم‌عرض برجامانده از روزهای دور قلعه اسماعیل‌آباد است.
نظر شما